Pisa Kulesi
Volterra’dan çıktığımızda saat 17:00 yi geçiyordu. Güneş batmadan Pisa ‘ya varamazsak pek bir anlamı olmayacaktı ama o kadar güzel bir gün geçirdik ki bunu kaçırsak da bizi pek üzmeyecekti.
En yakındaki otoparka arabayı park edip koşar adım Piazza del Duomo meydanına doğru giderken güneş de yavaş yavaş alçalmaya başlamıştı. Ama son anda da olsa güneşi yakalamayı başardık!
Fotoğraf çekilmek için kulenin altına geldiğimizde sırada bekleyen üç kişiyi görünce baktık güneş de hala batmamış yukarı çıkmaya karar verdik. Ama en fazla 10 dakikamız kalmış. Koştura koştura bileti aldık, çantaları emanete bıraktık ve kulenin girişine geri döndük. Sıra bize geldiğinde başladık koşmaya ama ikinci turun sonunda benim ciğerler yanmaya başladı tabi. Bir de kule o kadar eğik ki, etrafında döndükçe bir sağ duvara gidiyorsun bir sol duvara, insanın başı dönüyor. Sanki dengeni kaybetmişsin de düz yürüyemiyormuş gibi.
Mermer basamakların üstüne basılan yerleri aşınmış, o da aynı şekilde bir sağa bir sola kayıyordu. Demek ki yüzyıllardır herkes benim gibi istemsiz bir sağa bir sola savrulmuş.
Kuleden indikten sonra bilete dahil olan Katedrali de gezdik. Çok da güzeldi ama hava karardığı için loş ortamda bütün resimler bulanık çıkmış.
Avrupa’ya İlk Adım – Neye Niyet Neye Kısmet – ilk yazıya dönmek için tıklayın